در سال یازدهم بعثت گروهی از مردم یثرب به مکه آمدند و پس از شنیدن سخنان رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) مسلمان شدند. در سال بعد اینان در عقبه اول با رسول خدا(صلی الله علیه و آله) بیعت کردند و سال بعد از آن هفتاد و دو مرد و زن یثربی در همان عقبه با رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) بر سر حمایت و حفظ جان ایشان بیعت کردند. از سوی دیگر فشار های قریش بر مسلمانان روز به روز بیش تر می شد و مکه دیگر محیط امنی برای ایشان نبود. به همین دلیل رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) در سال سیزدهم بعثت فرمان هجرت به یثرب را که پس از ورود ایشان به این شهر مدینه النبی نام گرفت صادر کردند. این واقعه در زمان خلافت خلیفه دوم به صورت رسمی، مبدأ تاریخ مسلمانان شد.
سابقه نامگذاری یک روز در سال با نام وقف، به سالهای اولیه انقلاب برمیگردد که نمایندگان امام خمینی(ره) در سازمان اوقاف و امور خیریه دهه آخر صفر را به نام «دهة وقف» نامیدند.
روزی که مخیریق یهودی بدون آن که مسلمان شود اموال خود را به پیامبر اسلام هبه کرد و پیامبر اکرم (ص) بعد از کشته شدن مخیریق اموال او و حیطان سبعه را در قالب صدقه جاریه در خدمت نیازمندان قرار داد، هسته اولیه «وقف اسلامی» تشکیل شد و پیامبر اکرم(ص) در تاریخ اسلام به عنوان اولین واقف به شمار آمد. بر این اساس چیزی نگذشت که سنت وقف در میان مسلمانان راه یافت و سر منشأ تأثیرات شگرف در عرصه فرهنگ و تمدن اسلامی شد.
بیش از ۱۰۰ سال از زمان اولین ورزش برای معلولین میگذرد. در سال ۱۸۸۸ در شهر برلین اولین باشگاه ورزشی برای ناشنوایان تأسیس شد. زمانی که جنگ جهانی دوم به پایان رسید، ورزشکاران رشتههای مختص معلولین بهصورت گستردهای معرفی شدند. هدف از این کار در آن زمان به هم رساندن تعداد زیادی از کهنه سربازان و افراد غیرنظامی که در طول جنگ زخمی شده بودند، بود.
دولت انگلیس در سال ۱۹۴۴ درخواستی کرد که طی آن دکتر لودویک گوتمان یک مرکز صدمات نخاعی را افتتاح کرد. در این زمان ورزش توانبخشی به ورزش تفریحی و سپس به ورزش رقابتی تبدیل شد.
اولین رقابت برای ورزشکاران با ویلچر توسط دکتر گوتمان در زمان شروع ورزشهای المپیک لندن که در ۲۹ جولای ۱۹۴۸ بود ترتیب داده شد، و آن رقابتها را بازیهای استوک مندویل نامید. این واقعه نقطه عطفی در بازیهای پارالمپیک بود. این رقابت شامل ۱۶ نظامی زخمی و زنانی بود که در تیراندازی با کمان شرکت کردند. در سال ۱۹۵۲ ورزشکاران معلول هلندی در این بازیها شرکت کردند و جنبش بینالمللی بازی استوک مندویل به وجود آمد.
بازیهای یاد شده اخیراً بهصورت جدیتری دنبال شده و با نام پارالمپیک در بین طرفداران شناسایی میشود، اولین بار و بهصورت حرفهای در روم برگزار شد .ایتالیا در سال ۱۹۶۰ میزبان ۴۰۰ ورزشکار از ۲۳ کشور بود؛ از آن زمان به بعد هر ۴ سال یکبار بازیها انجام میشوند. در سال ۱۹۷۶ اولین بازیهای پارالمپیک زمستانی در سوئد برگزار شد و به تبع بازیهای تابستانی هر ۴ سال یکبار برگزار میشوند.
در ایران نیز پس از پیروزی انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۸ فدراسیون ورزشهای معلولین ایران تأسیس شد و زیر نظر سازمان تربیت بدنی امروزه آغاز به کار کرد. در زمان جنگ تحمیلی عراق در سال ۱۳۵۹ نام فدراسیون مذکور به "فدراسیون ورزشهای جانبازان و معلولین" تغییر کرد. تیمهای دومیدانی و والیبال نشسته جزو اولین تیمهایی بودند که توانستند برای ایران در مسابقات سئول افتخار آفرینی کنند.
از سال ۶۸ تا ۷۹ فعالیت فدراسیون با برنامههای مدون و برگزاری جشنوارههای فرهنگی _ ورزشی دگرگونی خاصی یافت و شرکت موفق در ۳ پارالمپیک بارسلون، آتلانتا ، سیدنی و ریو توانست جایگاه مناسبی در ورزش جانبازان و معلولین کشورمان و جهان کسب کند در سال ۱۳۷۹ دو رویداد مهم، مستقل شدن فدراسیون نابینایان و تشکیل کمیته پارالمپیک از نقاط عطف دیگر تاریخ ورزش جانبازان و معلولین محسوب میگردد.
پانزدهم اکتبر یا ۲۳ مهر به عنوان روز جهانی نابینایان یا قانون عصای سفید نام گذاری شده است.
(در سالهای کبیسه، ۱۵ اکتبر مقارن با ۲۴ مهر است).
هر چند کاربرد عصا به عنوان وسیله کمکی در رفت و آمد نابینایان، از سدهها پیش متداول بوده، ولی به کارگیری عصای سفید به شکل امروزی و به عنوان نماد، بعد از جنگ جهانی اول رایج شد.
در سال ۱۹۲۱م. جیمز بیگز عکاس انگلیسی که در سانحهای بینایی خود را از دست داده بود برای در امان ماندن از تصادف حین رفت و آمد در خیابانهای اطراف محل زندگی خود ابتکار استفاده از عصای سفید را به کار برد و پس از آن بود که دو پژوهشگر آمریکایی قانون عصای سفید را نوشتند و ۱۵ اکتبر به عنوان روز جهانی نابینایان یا قانون عصای سفید تعیین شد.
جان کلام این قانون این است که نابینا هم عضوی از جامعه متمدن است و حقوق اجتماعی مصرحی دارد و به جای ابراز ترحم حقوق او را باید رعایت کنیم.
آیتالله عطاءالله اشرفی اصفهانی، سال ۱۲۸۱ هجری شمسی در خمینیشهر اصفهان متولد شد. تحصیلات ابتدایی مقدماتی را در خمینیشهر گذراند و در سن ۱۲ سالگی برای ادامه تحصیل راهی اصفهان شد. طی حدود ۱۰ سال از محضر علمایی چون آیتالله سیدمهدی درچهای، آیتالله سیدمحمد نجفآبادی، مرحوم فشارکی و مرحوم مدرس استفاده کرد.
شهید آیتالله اشرفیاصفهانی پس از ۸۰ سال زندگی پرافتخار و خدمت به اسلام و قرآن، توسط یکی از مزدوران امریکا و منافقین کوردل در ساعت ۱۵/۱۲ ظهر ۲۳ مهرماه ۱۳۶۱ در سنگر نماز جمعه مسجد جامع و در محراب نماز به افتخار شهادت نائل آمد و طومار زندگی پرافتخارش نه تنها بسته نشد بلکه ورقی دیگر خورد و نامش در صحنه گیتی مانند خورشید برای همیشه میدرخشد.
بیستم مهرماه روز بزرگداشت حافظ میباشد که در این روز جشنها و برنامههای متنوعی در شیراز و سایر نقاط جهان برگزار میشود. خواجه شمس الدین محمد شیرازی شاعر و حافظ قرآن، متخلص به حافظ و معروف به لسان الغیب از بزرگترین شاعران غزل سرای ایران و جهان به شمار می رود. حافظ را نمی توان از سنخ شاعران تک بعدی و تک ساحتی محسوب و تفکر شاعرانه اش را تنها به یک وجه خالص تفسیر و تاویل کرد.
زندگینامه حافظ شیرازی
خواجه شمسالدین محمدبن بهاءالدّین حافظ شیرازی (حدود ۷۲۷ – ۷۹۲ هجری قمری برابر با ۷۰۶ - ۷۶۹ هجری شمسی)، شاعر بزرگ سده هشتم ایران (برابر قرن چهاردهم میلادی) و یکی از سخنوران نامی جهان است. بیشتر شعرهای حافظ غزل هستند که به غزلیات حافظ شهرت دارند. گرایش حافظ به شیوه سخنپردازی خواجوی کرمانی و شباهت شیوه سخنش با او مشهور است. او از مهمترین تأثیرگذاران بر شاعران پس از خود شناخته میشود. خواجه شمس الدین محمدبن محمد حافظ شیرازی، از بزرگترین شاعران نغزگوی ادبیات فارسی است. حافظ در اوایل قرن هشتم ه.ق- حدود سال 727- در شیراز دیده به جهان گشود. پدرش بهاءالدین، بازرگان و مادرش اهل کازرون بود. پس از مرگ پدر، شمس الدین کوچک نزد مادرش ماند و در سنین نوجوانی به شغل نانوایی پرداخت. در همین دوران به کسب علم و دانش علاقمند شد و به درس و مدرسه پرداخت. بعد از تحصیل علوم، زندگی او تغییر کرد و در جرگه طالبان علم درآمد و مجالس درس علمای بزرگ شیراز را درس کرد. او به تحقیق و مطالعه کتابهای بزرگان آن روزگار- از قبیل کشاف زمخشری، مطالع الانظار قاضی بیضاوی و مفتاح العلوم سکاکی و امثال آنها- پرداخت. همچنین در مجالس درس قوام الدین ابوالبقاء عبدالله بن محمود بن حسن اصفهانی شیرازی نیز حضور داشت.
این شاعر پرآوازه ایران زمین در سال 792 هجری قمـری دارفـانـی را وداع گفت.
روحش شاد.
امام حسین (ع) و یارانشان در روز دهم محرم سال ۶۱ هجری قمری در نبردی نابرابر و ناجوانمردانه به دست سپاهیان یزید به شهادت رسیدند.
بنا بر روایات، بیستم صفر ۶۱ هجری قمری پس از چهل روز از این واقعه تلخ، روز بازگشت اهل بیت (ع) از شام به مدینه است.
همچنین در این روز جابر بن عبدالله انصاری اولین زائر امام حسین (ع) در روز اربعین، به زیارت امام حسین (ع) در کربلا رفت و زیارت امام حسین (ع) را در اربعین بنیان گذاشت.